σαπροζωονόσος

η, Ν

βιολ. ζωονόσος τής οποίας ο παθογόνος παράγοντας δέχεται ταυτόχρονα ως ξενιστή ένα σπονδυλόζωο και έναν χώρο ανάπτυξης ή ένα απόθεμα μη ζωικό.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. saprozoonose (< σαπρός + ζωονόσος)].